بررسي اثر درماني آلفا اينترفرون نوع 2a (رفرون) روي بيماران مبتلا به هپاتيپ مزمن c

علويان سيدمويد; كبير علي; هاشمي علي

مشخصات مقاله

عنوان نشریه:

علوم پزشكي رازي (مجله دانشگاه علوم پزشكي ايران)

اطلاعات شماره:

بهار 1382 , دوره 10 , شماره 33 ; از صفحه 61 تا صفحه 74 .

عنوان مقاله:

بررسي اثر درماني آلفا اينترفرون نوع 2a (رفرون) روي بيماران مبتلا به هپاتيپ مزمن c

نویسندگان:

علويان سيدمويد*, كبير علي, هاشمي علي

آدرس:

* خیابان وصال شیرازی، مرکز هپاتیت تهران، دانشگاه علوم پزشکی بقیه ا…، تهران

چکیده:

200 ميليون نفر درجهان و حدود 210 هزار نفر در ايران مبتلا به هپاتيت مزمن c هستند. اين بيماري يكي از علل اصلي ابتلا و مرگ و مير ناشي از بيماريهاي كبدي است كه تا چندي پيش اينترفرون آلفا، درمان انتخابي اين بيماري بود. اما امروزه درمان تركيبي اينترفرون و ريباويرين، موثرتر شناخته شده است. اين مطالعه جهت بررسي اثر اين دارو بر بيماران ايراني و پيش بيني پاسخ به درمان آنها، صورت گرفته است. اين مطالعه نيمه تجربي روي 33 بيمار مبتلا به هپاتيت مزمن c انجام شد كه طي آن بيماران تحت رژيم منفرد اينترفرون آلفا نوع دو، سه ميليون واحد، 3 بار در هفته و به مدت 12 ماه به صورت زير جلدي قرار گرفت. AST,ALT، الكالن فسفاتاز، بيلي روبين ام و مستقيم در ابتداي مطالعه، هفته دوم و سپس تا آخر مطالعه ماهي يك نوبت بررسي شدند. HCV- RNA و بيوپسي كبد نيز در ابتدا و انتهاي مطالعه بررسي گرديدند. تستهاي ANOVA, chi^۲,t، ضريبهاي همبستگي و مدلهاي رگرسيوني در تجزيه و تحليل اطلاعات به كار گرفته شدند. براساس نتايج به دست مده 7/82% افراد تحصيلات زير ديپلم داشتند. با پيشرفت درمان ميزان AST , ALT، آلكالن فسفاتاز، كاهش معني داري به زيرز سطح طبيعي خود پيدا كردند. (P=0/001 , P=0/0005. P=0/00005) طبيعي شدن انزيمهاي كبدي و بيلي روبين 2 تا 4 ماه پس از درمان صورت گرفت و زمان اولين افزايش دوباره آنزيمها در 6 ماه اول پس از شروع درمان و در حين درمان بود. از نظر بيوشيميايي7/86% به درمان پاسخ دادند. تعداد افراد داراي HCV- RNA منفي، در انتهاي مطالعه بيشتر بود كه اين اختلاف معني دار بوده است (p<0/001) ميانگين نمروه بيوپسي نيز كاهش معني داري داشت. (p=0/03) اينترفرون باعث كاهش پيشرفت بيماري كبد، كارسينوم هپاتوسلولار، نياز به پيوند كبد و احتمالا مرگ ميشود. دوز كلي اينترفرون مهمتر از دوز هفتگي يا مدت درمان است. انتخاب بيماراني كه شانس پاسخ دادن آنها به درمان بالا است بايد به جاي درمان همه يمارتان صورت گيرد. در اين مطالعه ميزان پاسخ بيوشيميايي به درمان بسيار بالا و كاملا قابل قبول بود و مدلهاي معني داري به دست آمده در اين مطالعه نيز جهت پيشگويي زمان پيشگويي زمان پاسخ به درمان و افزايش مجدد انزيمها در حين درمان، كارآمد، ارزان، آسان و در دسترس بوده است. براساس نتايج اين طرح اطلاع رساني در زمينه هپاتيت مزمن C به بيماران و پزشكان ضروري مي‌باشد.

کلید واژه:

اينترفرون آلفا(Q2)رفرون(Q4)هپاتيت C(Q3)