هدف سيستم تعليق خودرو، كنترل و كاهش اغتشاشات وارده از طرف جاده بر بدنه خودرو است. در بهينه سازي سيستم تعليق بايد بين خواسته هاي متضاد راحتي سفر و فرمانپذيري سازشي برقرار كرد. در سالهاي اخير Jerk نيز به عنوان يكي از شاخصهاي راحتي سفر در نظر گرفته شده است كه به اين روش، كنترل بهينه جرك JOC گفته ميشود. هدف اين مقاله بررسي تاثير جرك در طراحي سيستم تعليق فرمان بهينه براي مدل 4/1 خودرو با دو درجه آزادي و مقايسه آن با روش كنترل بهينه نيرو FOC و سيستم تعليق غير فعال است. در بررسي انجام گرفته، عبارات شتاب و جرك بدنه به طور مستقيم در مشخصه عملكرد روش JOC لحاظ شده است. همچنين بر خلاف موارد پيشين كه براي محاسبه ضرايب پسخورد از حل معادله جبري ريكاتي استفاده ميشد، اين بار مستقيما (با استفاده از هميلتونين)، معادلات كنترل بهينه به دست آمده است. نكته ديگر آنكه در هر دو روش FOC,JOC از عملگر نيرو به عنوان عامل كنترل كننده نيرو جرك استفاده شده است. نتيجه به دست آمده نشاندهنده آن است كه در مقابل افزايش تغيير شكل ديناميكي تاير و جابجايي نسبي سيستم تعليق ميتوان شتاب و جرك وارد بر بدنه را كاهش داد. ميزان اين تغييرات با توجه به ضرايب وزني مختلف در مشخصه عملكرد تعيين مي گردد.