بيماري ميلوم بدخيم كه به دليل رشد بيش از حد پلاسماسيتها رخ مي دهد، تقريبا تمام ارگانهاي بدن را تحت تاثير قرار داده، عوارض مختلف متابوليك، عفوني، خوني واستخواني ايجاد مي كند. هدف از اين مطالعه بررسي رفتارهاي بيولوژيك وپاتولوژيك بيماري در گروه مراجعه كننده به مراكز هماتولوژي وانكولوژي دانشگاه علوم پزشكي اهواز بوده است. دراين مطالعه خصوصيات بيماران، نحوه مراجعه، سير باليني و طول عمر 42 بيمار مراجعه كننده مورد بازبيني قرار گرفت. سن متوسط بيماران 9/56 ماه بود و 90% بيماران 6 ماه قبل از مراجعه علامت دار بودند. مهم ترين شكايات بيماران عبارت بود از دردهاي استخواني، ضعف و خستگي زودرس و عفونتهاي راجعه. يافته هاي مهم نيز شامل رنگ پريدگي، شكستگي استخوان، علائم نرولوژيك و به ندرت طحال بزرگ و لنفاتوپاتي بود. كم خوني، ESR بالا، جز M بالا در الكتروفورز پروتئين هاي سرم. پلاسماسيتوز مغز استخوان ازوتمي و ضايعات استخواني از مهمترين يافته هاي پاراكلينيك بود. تمام بيماران هنگام تشخيص در مرحله سوم بودند و طول عمر متوسط 15 ماه بود. نتيجه گيري شد كه بيماري ميلوم بدخيم در اهواز شايع نمي باشد و در مقايسه با جوامع غربي بيماران سن كمتري داشته، مراحل پيشرفته تر مراجعه مي كنند و لذا طول عمر كمتري دارند، به نظر مي رسد كه ESR و CRP تست‌هاي مفيدي جهت غربالگري بيماران باشند.