وراثت مقاومت به سرما بر اساس شاخص هاي مزرعه اي و آزمايشگاهي از طريق تلاقي ديالل شش رقم كلزا (Brassica napus L.) مورد بررسي قرار گرفت. والدها عبارت از Global, Maluka, PF704591, Orakel Lisandra, و Shiralee بودند. به منظور بررسي قابليت زمستان گذراني ژنوتيپ ها، آزمايش مزرعه اي در قالب طرح بلوك هاي كامل تصادفي با استفاده از والدين و هيبريدهاي F1 آنها انجام شد. در ارزيابي آزمايشگاهي از طرح اسپليت پلات با دو تكرار استفاده گرديد و شاخص هاي ميزان اتلاف آب بافت، درصد آب بافت و ميزان قندهاي محلول بعد از خوگرفتگي و درصد تراوش يوني، ميزان اتلاف آب بافت و درصد بقا در دماهاي 4- و 7-، 10- و 12- سانتي گراد اندازه گيري شدند. بين ژنوتيپ ها از نظر بقاي زمستانه در مزرعه تفاوت معني داري مشاهد نشد ولي در شرايط آزمايشگاه براي تمام شاخص ها به جز درصد آب بافت تحت شرايط تنش، اختلاف معني داري وجود داشت. مقايسه ميانگين ها براي صفات آزمايشگاهي نشان داد كه والد Orakel در مجموع از نظر ويژگي هاي مقاومت به سرما بهتر از بقيه والدين است. در ميان هيبريدها نيز Maluka×Global به عنوان بهترين هيبريد شناخته شد. اين هيبريد در كليه صفات نسبت به والدين خود هتروزيس از نوع والد برتر نشان داد و از نظر ميزان قندهاي محلول و درصد بقا از Orakel برتر بود. نتايج نشان داد كه ژن هاي افزايشي مطلوبي از نظر مقاومت به سرما در والدهاي Maluka و Global وجود دارد زيرا در تمامي صفات اندازه گيري شده قبل از تنش و پس از اعمال تنش هر دو والد داراي بيشترين قابليت تركيب عمومي بودند. بنابراين، از اين دو والد مي توان به عنوان والدين برخوردار از ژن هاي افزايشي مطلوب در برنامه هاي اصلاحي استفاده نمود. هيبريد Maluka×Global نيز نسبت به ديگر هيبريدها بهترين قابليت تركيب خصوصي را در اكثر صفات دارا بود. بنابراين، اين هيبريد از ژن هاي غالب بيشتري براي مقاومت به سرما برخوردار بود. وراثت پذيري هاي خصوصي برآورد شده براي كليه صفات در حدت پايين بدست آمد ولي به استثناي وراثت پذيري عمومي مربوط به درصد بقاي بعد از انجماد، دامنه وراثت پذيري عمومي براي ساير صفات از 44% تا 70.47% متغير بود كه بيانگر اهميت اثرات غالبيت در تبيين صفات مورد نظر مي باشد.