اثر همودياليز بر فعاليت آنزيم پاراكسوناز و ظرفيت كلي آنتي اكسيدانها در بيماران مبتلا به نارسايي مرحله انتهايي كليه

سابقه و هدف: آنزيم پاراكسوناز يك آنزيم استراز با اثر آنتي اكسيدان است كه بر روي HDL-C حمل مي گردد. مطالعات نشان داده اند كاهش فعاليت اين آنزيم كه در بيماران مبتلا به نارسايي مرحله انتهايي كليه ديده مي شود مي تواند استعداد ابتلا به بيماري عروق كرونر را افزايش دهد. مطالعه حاضر جهت بررسي اثر همودياليز بر روي فعاليت اين آنزيم طراحي و انجام شده است. مواد و روشها: در اين مطالعه ، 92 بيمار مبتلا به نارسايي مرحله انتهايي كليه شامل 46 بيمار ديابتي و 46 بيمار غير ديابتي از مراكز همودياليز بيمارستانهاي دانشگاهي وابسته به دانشگاه علوم پزشكي شهيد بهشتي انتخاب شدند. اين افراد مبتلا به اختلال عملكرد تيروييد، حادثه حاد كرونر و يا حادثه عروق مغزي نبودند. پس از تكميل پرسشنامه، يك نمونه خون وريدي در شرايط ناشتا و قبل از شروع دياليز از بيماران جمع آوري شد. نمونه بعدي بلافاصله پس از اتمام همودياليز جمع آوري گرديد. كليه آزمايشات لازم در آزمايشگاه مركز تحقيقات غدد درون ريز و متابوليسم دانشگاه علوم پزشكي شهيد بهشتي انجام شد.
يافته ها: 51 مرد و 41 زن با ميانگين سني 9.5±61.5سال در مطالعه شركت كردند. فعاليت آنزيم پاراكسوناز قبل از دياليز 55±40 و بعد از دياليز 45±63 واحد در ميلي ليتر بود كه اين افزايش معني دار بود (P<0.05). ظرفيت كلي آنتي اكسيدان تفاوت معني داري در گروههاي ديابتي و غير ديابتي نداشت ولي در كل بيماران كاهش معني داري را نشان داد. افزايش فعاليت آنزيم پاراكسوناز ارتباط خطي مستقيم با كيفيت همودياليز داشت.
نتيجه گيري و توصيه ها: بعد از يك نوبت همودياليز افزايش فعاليت پاراكسوناز وجود دارد. افزايش كيفيت همودياليز باعث بهبود فعاليت آنزيم فوق مي گردد.