اختلال ديد رنگ آبي ـ زرد و عوامل مرتبط با آن در بيماران ديابتي

هدف: تعيين اختلال ديد رنگ در بيماران ديابتي مراجعه كننده به بيمارستان فارابي و دكتر شريعتي
روش پژوهش: پژوهش به روش مقطعي بر روي بيماران ديابتي كه به طور مستمر مراجعه مينمودند انجام شد. بيماران دچار كاتاراكت، استحاله سني ماكولا، نوريت عصب بينايي، آتروفي عصب بينايي، گلوكوم و خونريزي زجاجيه و ساير بيماريهاي شبكيه و يا بيماراني كه تحت ليزردرماني قرار گرفته بودند، از مطالعه حذف شدند. ديد رنگ به وسيله دو آزمون  Farnsworth D - 15و  Lanthony D - 15مورد بررسي قرار گرفت و شيوع اختلال ديد رنگ آبي ـ زرد در نمونه ها تعيين شد و نقش عوامل سن، جنس، حدت بينايي، طول مدت بيماري ديابت، مرحله رتينوپاتي و ادم ماكولا در بروز اختلال ديد رنگ تعيين گرديد.
يافته ها: مطالعه بر روي 225 چشم از 120 بيمار ديابتي شامل 35.6 درصد مرد و 64.4درصد زن در سنين 15.1±48.5 سال انجام شد. براساس آزمون Farnsworth D - 15، 24.4 درصد و براساس آزمون Lanthony D - 15، 47.6 درصد از نمونه هاي مورد مطالعه دچار ختلال ديد رنگ آبي ـ زرد بودند. سن، طول مدت ديابت، حدت بينايي، مرحله رتينوپاتي و وجود ادم ماكولا در بروز اين اختلال نقش داشتند و جنس ارتباطي با بروز آن نداشت.
نتيجه گيري: اختلال ديد رنگ آبي ـ زرد در افراد ديابتي، شيوع بالايي دارد و با توجه به عوارض شناخته شده آن، انجام تحقيق تحليلي هم گروهي براي تعيين نقش عامل يا عامل مؤثر در بروز اين اختلال توصيه مي شود.