نتايج كارگذاري ثانويه لنز داخل چشمي به روش اسكلرال فيكسيشن در بيماران آفاك

هدف: تعيين نتايج بينايي و عوارض جراحي كارگذاري ثانويه لنز داخل چشمي اتاق خلفي به روش بخيه ترنس اسكلرال (TS-PCIOL) در بيماران آفاك در بيمارستان حضرت رسول تهران طي سالهاي 80-1375.
روش پژوهش: اين مطالعه به وسيله بررسي اطلاعات موجود در پرونده بيماراني كه در سالهاي 80-1375 تحت عمل كارگذاري ثانويه لنز داخل چشمي به صورت TS-PCIOL قرار گرفتند و حداقل به مدت شش ماه پيگيري شدند، انجام شد. اطلاعات مورد بررسي شامل سن، جنس، ميزان ديد، فشار چشم، نتايج معاينه با اسليت لامپ، فوندوسكوپي مستقيم و غيرمستقيم قبل و بعد از عمل، علت آفاكي و مدت پيگيري بوده اند.
يافته ها: تعداد 69 چشم از 69 بيمار، طي مدت مورد بررسي از شرايط مطالعه برخوردار بودند كه شامل 44 مرد (64 درصد) و 25 زن (36 درصد) در سنين 4±39 سال (دامنه 91-5 سال) بودند. متوسط پيگيري، 1.7±10.5 ماه (دامنه 60-6 ماه) بود. در 34 مورد چشم راست (49 درصد) و در 35 مورد چشم چپ (51 درصد) جراحي شده بود. علت آفاكي در 56 چشم (81 درصد)، پارگي كپسول خلفي حين جراحي خارج كپسولي (unplanned ICCE) و 13 چشم (19 درصد) به دليل جراحي داخل كپسولي قبلي بوده است. در 9 چشم علاوه بر TS-PCIOL، به دليل ناجبراني قرنيه اي، پيوند قرنيه نيز انجام شده بود. بهترين ديد اصلاح شده (BCVA) قبل از TS-PCIOL و 90 درصد موارد، 1.10 يا بيشتر و بينHM  تا 10.10 بود. ديد اصلاح شده قبل و بعد از جراحي از نظر آماري تفاوت معني داري نداشتند. در 98.5 درصد موارد (68 چشم)، بهترين ديد اصلاح شده بعد از جراحي، ثابت ماند يا افزايش يافت. حين جراحي عارضه اي رخ نداد ولي چند روز اول بعد از جراحي، در 6 چشم (8.7 درصد) خونريزي ميكروسكوپي زجاجيه و در 4 چشم (5.8 درصد) افزايش فشار داخل چشمي به بالاي 20 ميليمتر جيوه مشاهده شد كه در هفته دوم بهبود يافتند. هشت چشم (11.6 درصد) دچار ضايعه بخيه در ضخامت فلپ اسكلرا شدند. سه چشم (4.3 درصد) در ماه سوم دچار ادم باليني ماكولا و يك چشم (1.5 درصد) در ماه هفتم دچار جداشدگي شبكيه شدند.
نتيجه گيري:TS-PCIOL  روش موثر و امني براي اصلاح آفاكي است و هر چند از نظر فني مشكل تر ازACIOL  ميباشد ولي در ضايعات اتاق قدامي چشم ارجح است.