امنيت ليزيك در نزديك بيني و نزديك بيني توام با آستيگماتيسم

هدف: تعيين امنيت ليزيك در نزديك بيني و نزديك بيني توام با آستيگماتيسم براساس كاهش بهترين ديد اصلاح شده (BSCVA) بعد از عمل در مراجعان به درمانگاه آبان و بيمارستان فارابي اصفهان طي سالهاي 80-1379.
روش پژوهش: طي يك كارآزمايي باليني از نوع قبل و بعد، 736 چشم از 369 بيمار واجد شرايط، براي درمان نزديك بيني و نزديك بيني توام با آستيگماتيسم، تحت عمل جراحي ليزيك قرار گرفتند. نمونه گيري به روش غيرتصادفي و وابسته به زمان بود. همه بيماران به مدت 9 ماه پيگيري شدند. معادل كروي و بهترين ديد اصلاح نشده و اصلاح شده قبل و بعد از ليزيك مورد بررسي قرار گرفتند. همه جراحيها توسط يك جراح و با دستگاه ليزر تكنولاس 217 و ميكروكراتوم Hansatome انجام شد. بيماران، 24 ساعت، 3 روز، يك هفته، يك ماه، 3 ماه، 6 ماه و 9 ماه بعد از عمل مورد معاينه قرار گرفتند.
يافته ها: بيماران شامل 62.6 درصد زن و 37.4 درصد مرد بودند. سن بيماران در زمان جراحي 8±30 سال و بين 18 تا 83 سال بود. معادل كروي (SE) قبل از عمل 2.6±5.2- ديوپتر بود. ديد بدون اصلاح پس از عمل، در 55.8 درصد موارد 10.10 يا بيشتر بود و در 97.8 درصد موارد، 5.10 يا بيشتر بود.BSCVA  براساسLog MAR ، پيش از جراحي 0.095±0.052 و 9 ماه بعد از جراحي 0.069±0.034 بود كه اين اختلاف به لحاظ آماري معني دار بود.BSCVA  در 9 ماه بعد از جراحي، در دو چشم، 2 خط؛ در يك چشم، 3 خط و در يك چشم، 4 خط اسنلن كاهش يافته بود.
نتيجه گيري: با توجه به افت BSCVA مساوي يا بيشتر از دو خط اسنلن در چهار چشم، معادل 0.5 درصد ميتواند نتيجه گرفت كه علم جراحي ليزيك در چشمهاي نزديك بين و نزديك بين توام با آستيگماتيسم، روشن امني است.