تاثير درمان نوريت عصب بينايي بر كاركردهاي بينايي و ميدان بينايي

هدف: تعيين تاثير درمان نوريت عصب بينايي بر ميزان كاهش حساسيت كنتراست، ديد رنگ، ديد عميق و ميدان بينايي در مبتلايان به نوريت عصب بينايي مراجعه كننده به بيمارستان امام رضا در سالهاي 80-1379.
روش پژوهش: پژوهش به روش مقايسه قبل و بعد، برروي 30 بيمار (31 چشم) انجام شد. قبل از شروع درمان، بررسي حدت بينايي با تابلوي اسنلن، حساسيت كنتراست به روش Cambridge low contrast grating و بررسي ميدان بينايي با پريمتري گلدمن در همه بيماران و سنجش ميدان بينايي به روش خودكار در تعدادي از آنها، بررسي ديد رنگ با استفاده از صفحات Ishihara و نيز آزمون Titmus جهت بررسي ديد عمق انجام شد. سپس بيماران در بخش بستري ديد رنگ با استفاده از صفحات Ishihara و نيز آزمون Titmus جهت بررسي ديد عمق انجام شد. سپس بيماران در بخش بستري شدند و تحت درمان براساس برنامه ONTT قرار گرفتند. يك هفته پس از پايان درمان نيز بررسيهاي مذكور تكرار و نتايج با آزمون آماري t با هم مقايسه شدند.
يافته ها: سي بيمار مورد بررسي شامل 7.56 درصد زن و 3.43درصد مرد، در سنين 9.8±31.3 سال بودند. حداقل زمان مراجعه بيمار پس از شروع علايم، يك روز و به طور متوسط 3.5 روز بود. همه بيماران با علامت كاهش ديد مراجعه نمودند. ميانگين ديد در چشم مبتلا 3.10 و در چشم سالم 8.10 بود. در مرحله پيش از درمان، ميانگين حساسيت كنتراست در چشم هاي سالم، 260 سيکل بر درجه و در چشم هاي مبتلا، 50 سيکل بر درجه و ميانگين stereoacuity، 310 ثانيه قوسي بود. در ميدان بينايي، 65.2 درصد داراي اسکوتوم مرکزي، 8.7 درصد داراي اسکوتوم پاراسنترال و 8.7 درصد داراي اسکوتوم تمپورال بودند و اسکوتوم تحتاني، contstriction نازال و بزرگي نقطه کور، هرکدام يک مورد ديده شد. در بررسي ديد رنگ، 18 نفرر (60 درصد) اختلال دوتان ضعيف را نشان دادند. پس از درمان، حدت بينايي به 4.10±7.10، حساسيت کنتراست به 114±209 سيكل بر درجه و steroacuity به 60 ثانيه قوسي رسيد و منحني پراكنش نقطه كور نيز به حد طبيعي نزديكتر شد(P<0.01) .
نتيجه گيري: در نوريت عصب بينايي، علاوه بر كاهش حدت بينايي كه يافته تأييد شده اي است؛ كاركردهاي ديگر دستگاه بينايي مثل حساسيت كنتراست، ديد رنگ، ميدان بينايي و ديد عميق نيز دچار اختلال ميشوند. پس از درمان، اين عملكردها تا حدي به اندازه طبيعي نزديكتر ميشوند. البته با توجه به ميزان بالاي بهبود خود به خود در نوريت عصب بينايي، ارزيابي اثر درمان نياز به بررسي تجربي كامل خواهد داشت. به علاوه، حتي در صورت بهبود حدت بينايي، درجاتي از اين اختلالات باقي خواهند ماند و بيمار از لحاظ بينايي علامت دار خواهد بود.