مطالعه پوشش گياهي براساس ديناميك تپه هاي ماسه اي خارتوران

منطقه مورد پژوهش در جنوب شرق شهرستان شاهرود بين ´15 و °55 تا ´15 و °57 طول شرقي و´15 و °33 تا ´17 و °36 عرض شمالي واقع شده است. تپه هاي ماسه اي خارتوران زمان آباد) با مساحتي حدود 165689 هكتار در بخش جنوبي حوزه آبخيزكال شور خارتوران واقع شده است.
بطور كلي سيماي عمومي رسنتي ها، از گونه هاي درختچه اي از قبيل اسكمبيل، دم گاوي و گراس هاي پايا به نام سبد مي باشند كه نمونه هاي شاخص منطقه مورد مطالعه بوده و با گونه هاي ديگري كه بعضا درختچه اي يا علفي پايا با يكساله اند و با شرايط محيط سازگارند در هم آميخته اند. گونه هاي گياهي همراه با گونه هاي غالب گياهي در تركيب رستني هاي اين منطقه نقش مهمي را ايفا مي كنند. البته گزارش گياهاني نظير قيچ، درمنه، كما در بين علفهاي هرز مزارع و يا بر روي تپه هاي ماسه اي نشان دهنده بازتاب رستني هاي طبيعي است. گونه هاي گز و گنگ رويش هاي مشخصه زمين هايي با خاك شور هستند كه به طور موضعي پراكنش دارند.
ضمن تحقيق و بررسي ميداني مشخص شد كه به علت چراي بي رويه در بعضي موارد فرصت رويش براي گياه تا تشكيل گل و دانه از آن گرفته شده و در نتيجه در فاصله چند سال در آن منطقه از بين رفته و نابود شده اند. همچنين ضمن بررسي دانه بندي معلوم شد كه درصد رس و سيلت تپه هاي پوشش دار در مقايسه با تپه هاي ماسه اي بدون پوشش متفاوت بوده كه نشان دهنده وجود پوشش گياهي بيشتر در اين گونه تپه ها مي باشد.