بررسي رابطه ابتلا ديابت با كيفيت دياليز و شاخص هاي ليپيدي و سطح آلبومين در بيماران همودياليزي

سابقه و هدف: با توجه به مشكلات مربوط به كيفيت دياليز و روند رو به افزايش آن و وجود گزارشات مبني بر نقش ديابت در كيفيت دياليز و عدم گزارش تجربه اي از آن در ايران و به منظور بررسي رابطه ديابت با كيفيت دياليز اين تحقيق در مراكز همودياليز و مركز تحقيقات غدد درون ريز دانشگاه علوم پزشكي شهيد بهشتي در سال 1381 انجام شد.
مواد و روشها: تحقيق به روش همگروهي تاريخي در 72 بيمار غير ديابتي و 39 بيمار ديابتي مبتلا به نارسايي مزمن كليه و تحت همودياليز نگهدارنده انجام شد. ابتلا به ديابت با سابقه بيمار، دريافت انسولين و قندهاي ناشتاي بالاتر از 160 ميلي گرم در دسي ليتر اثبات شد. سن، جنس، طول مدت نارسايي كليه، زمان و نوع همودياليز در دو گروه مشابه بود. كيفيت دياليز بر اساس شاخص KT/V و شاخصهاي آزمايشگاهي ديگر نظير پروفيل ليپيدي، سطح آلبومين و كراتينين سرم تعيين شد و مورد قضاوت آماري قرار گرفت.
يافته ها: در بين دو گروه اختلاف معني داري از نظر سن (14±56 در مقابل 9±60 سال)، جنس. نمايه توده بدني، نسبت دور كمر به هيپ ديده نشد. در بيماران غيرديابتي افزايش معني دار غلظتهاي رسمي كراتينين 9/0± 1/5 در مقابل 9/0±6/4 ميلي گرم در دسي ليتر، (P<0.05) و كاهش معني دار قندخون ناشتا (20±94 در مقابل 40±154 ميلي گرم در دسي ليتر (P<0.05 نسبت به بيماران ديابتي ديده شد. اختلاف معني داري بين غلظتهاي آلبومين، BUN قبل از دياليز، كلسترول تام، تري گليسريد، HDL، KT/V و URR ديده نشد.
نتيجه گيري و توصيه ها: به نظر مي رسد ديابت روي كيفيت دياليز تاثيري ندارد ولي كم بودن سطح كراتينين در بيماران ديابتي مي تواند ناشي سوءتغذيه و كاهش بافت عضلاني اين گروه باشد. بهبود كيفيت دياليز در تمام بيماران همودياليزي توصيه مي گردد.