بررسي اقتصادي و طرح مباحث نظري شركت هاي تعاوني جنگل نشين شمال ايران

شرايط ناپايدار بوم شناختي جنگل هاي شمال كشور درچند دهه اخير با دگرگوني و ناپايداري شرايط اجتماعي و اقتصادي روستائيان جنگل نشين توام گشته و جنگل ها را بيش از پيش با خطر تخريب مواجه كرده است. تاسيس شركتهاي تعاوني جنگل نشين با هدف بهره برداري و احياي جنگل هاي مخروبه شمال در استان گيلان به وقوع پيوست. شركتهاي تعاوني كه به طور عمده عرصه هاي تحت پوشش طرح هاي جنگلداري را در اختيار گرفت در اساس يك بنگاه اقتصادي به حساب آمدند كه وظيفه حفظ و احياي جنگل ها را نيز به عهده گرفتند. از ديدگاه با توجه به محدوديتهاي بوم شناختي جنگلها، برحسب ضرورت برقراركردن رابطه اي منطقي ميان بهره برداري اقتصادي و شرايط بوم شناختي در دستور كار قرار گرفت. جلب مشاركت روستانشينان عرصه هاي جنگلي در بهره برداري و مديريت جنگل ها، در واقع اولين گام در تغيير نگرش در سياستهاي مديريت به حساب مي آيد. در گذشته ميان مديريت طرحهاي جنگلداري و روستانشينان تعارضاتي به وجود آمده بود. از اين روي واگذاري اين عرصه ها به تعاونيها سرآغازي براي رفع اين تعارضات نيز بوده است. اما در عين حال، شركتهاي تعاوني جنگل نشين در چارچوب بنگاه اقتصادي مي بايد از قانومندي هاي اقتصادي پيروي نموده و بتوانند سودآور باشند و از پايداري اقتصادي نيز برخوردار باشند. در حقيقت مي بايست ميان ارزشهاي زيست محيطي و ارزشهاي اقتصادي ارتباط منطقي هم به وجود آيد. در اين مقاله سعي شده كه از ديدگاه اقتصادي توانمنديهاي واحدهاي تعاوني و سودآوري آنها بررسي گردد. علاوه بر آن امكان شناخت رابطه ميان توان بوم شناختي ومسئله اقتصادي شدن مورد توجه قرارگيرد.