تاثير لاموتريژن به صورت درمان كمكي در سندرم لنوكس - گشتات

سابقه و هدف: سندرم لنوكس گشتات يكي از صرع هاي مقاوم به درمان كودكي و از علل عمده معلوليتهاي ناشي از صرع است. در اين بيماري تاثير داروي لاموتريژن به عنوان درمان كمكي در مبتلايان به اين بيماري كه به بيمارستان مفيد طي سالهاي 77-1376 مراجعه كرده بودند، مورد ارزيابي قرار گرفت.
مواد و روشها: تحقيق به روش كارآزمايي باليني بر روي 18 بيمار مقاوم به درمان در سنين 4 تا 12 سال انجام گرفت. هر كدام از بيماران حداقل 5 نوع داروي ضد صرع را تا زمان انجام تحقيق مصرف كرده بودند، با اين حال تشنج آنها به طور قابل قبولي كنترل نشده بود و روزانه حداقل يك حمله تشنج داشتند. ميزان داروي لاموتريژن و تيتراسيون آن بستگي به داروهاي ضد صرع همراه داشت. با مقايسه تعداد حملات تشنج در سه ماه بعد از درمان با تعداد حملات سه ماه قبل از درمان، تاثير دارو مورد ارزيابي قرار گرفت. بي خطر بودن دارو بر پاي عوارض جانبي گزارش شده توسط والدين و يافته هاي باليني و آزمايشات ادواري در طول مدت مصرف دارو مورد بررسي قرار گرفت.
يافته ها: 60% بيماران (9 نفر از 15 بيمار) كاهش بيش از 50% در فراواني حملات داشتند. از 18 بيمار مورد مطالعه 3 بيمار به علت بروز عارضه پوستي مجبور به قطع درمان شدند. هيچ تغيير قابل ملاحظه اي در معاينات عصبي و يافته هاي در حين مصرف لاموتريژن مشاهده نگرديد.
نتيجه گيري و توصيه ها: به نظر مي رسد كه لاموتريژن به صورت داروي همراه در كنترل تشنجات سندرم لنوكس گشتات موثر و بي خطر باشد.