بررسي مقاومت آنتي بيوتيكي و تعيين سروتيپ شيگلاهاي جدا شده از بيماران مبتلا به شيگلوز در بيمارستان بوعلي تهران، 80-1378

سابقه و هدف: بيماريهاي اسهالي از معضلات بهداشتي در تمام دنيا به خصوص كشورهاي در حال توسعه و جهان سوم مي باشد. در اين ميان شيگلوز به عنوان يك عامل اسهال التهابي و ديسانتريك مهم در كشور ما خصوصا در فصول گرم محسوب مي شود. به دليل مشخص نبودن نما و الگوي مقاومت آنتي بيوتيكي ميكروارگانيسمهاي ايجاد كننده اين بيماري، طيف وسيعي از آنتي بيوتيكها در درمان آن مورد استفاده قرار مي گيرد. با توجه به عوارض شناخته شده آنها و به منظور تعيين مقاومت آنتي بيوتيكي و سروتيپهاي شيگلا، اين تحقيق روي مراجعين به بيمارستان بوعلي تهران طي سالهاي 1380-1378 انجام گرفت
مواد و روشها: تحقيق به روش توصيفي روي كليه نمونه ها انجام گرفت. تشخيص شيگلوز براساس شك باليني و تشخيص آزمايشگاهي به روي كشت بود. سروتيپهاي شيگلا تعيين و در محيط اختصاصي ميزان مقاومت آنها به آنتي بيوتيك هاي مصرفي و رايج كشور به دو روش كيفي (ديسك ديفيوژن) و كمي (با تعيين (MIC تعيين گرديد.
يافته ها: محوده سني بيماران بين 12 تا 89 سال بود كه 9/55% مذكر و 1/44% مونث بودند. از 89 مورد كشت مثبت كه تعيين سروتيپ در آنها صورت گرفت، شيگلاسونئي در 40 مورد، فلكسنري 25 مورد، ديسانتري 21 مورد و بويدي در 3 مورد شناسايي شد. ميزان حساسيت شيگلاهاي جدا شده نسبت به آنتي بيوتكيهاي سيپروفلوكساسين، سفترياكسون و سفتي زوكسيم بيش از 95%، نسبت به ناليديكسيك اسيد بالاي 70% و نسبت به كوتريموكسازول، تتراسيكلين، آمپي سيلين و فورازوليدون كمتر از 50% بوده است.
نتيجه گيري و توصيه ها: ميزان مقاومت شيگلاها نسبت به آنتي بيوتيكهاي مصرفي در جامعه نسبتا بالا است، اين در حالي است كه به داروهاي نسل جديد حساسيت بيشتري دارند. انجام تحقيق با روش كارآزمايي باليني را توصيه مينماييم.