بررسي رابطه تخليه تاخيري معده با ريفلاكس گاستروازوفاژيال

سابقه و هدف: با توجه به شيوع ريفلاكس گاستروازوفاژيال و اهميت شناخت اتيولوژي آن و تناقضاتي كه در مورد نقش تخليه تأخيري معده با بروز عارضه مطرح است و به منظور تعيين رابطه تخليه تاخيري معده با ريفلاكس گاستروازوفاژيال، اين تحقيق روي بيماران مراجعه كننده به بيمارستان آيت اله طالقاني تهران در سالهاي 80-1379 به انجام رسيد.
مواد و روشها: مطالعه به صورت مورد - شاهدي روي 16 بيمار مبتلا به ريفلاكس گاستروازوفاژيال و 16 فرد سالم و داوطلب انجام گرفت. گروهها پس از صرف ساندويچ تخم مرغ نشاندار شده ^99mTc-Phytate، تحت مطالعه سنتي گرافيك قرار گرفتند نقش تخليه تاخيري معده با ريفلاكس گاستروازوفاژيال مورد قضاوت آماري قرار گرفت.
يافته ها: گروه ها به لحاظ قد، وزن، سن و جنس مشابه بودند. T_1/2 در گروه شاهد 5/14±9/64 دقيقه و در گروه مورد 0/54±8/95 دقيقه بود (P<0.04). RA₁₂₀ در گروه شاهد 20.3±4.8 درصد و در گروه مورد 9/15±33 درصد بود (P<0.01). 7 بيمار (7/43%) مبتلا به ريفلاكس گاستروازوفاژيال داراي انحراف در منحني تخليه معده نسبت به محدوده طبيعي بودند.
نتيجه گيري و توصيه ها: تخليه تاخيري معده به خصوص در بخش فونكسيول ديستال معده با GERD ارتباط معني داري دارد و مي توان آن را به عنوان يكي از عوامل فيزيوپاتولوژيك GERD مدنظر قرار داد. همچنين با توجه به نبود مطالعه اي جهت كسب مقادير طبيعي فاكتورهاي تخليه معده در ايران، انجام تحقيقات ديگر توصيه مي شود.