ارتباط سطح شادماني در بارداري با رفتارهاي مقابله اي با درد زايمان

مقدمه: شادماني يکي از معيارهاي سلامت روان و يکي از شش هيجان اساسي انسان است. زايمان به عنوان يک تجربه منحصر به فرد، نياز به توانايي زن باردار براي مقابله با دردهاي زايماني دارد. شادماني مي تواند به فرد اين توانايي بالقوه را بدهد که روشهاي مقابله ماهرانه تري داشته باشد اما در مورد ارتباط اين دو، شواهد ثبت شده اي وجود ندارد.
هدف: تعيين ارتباط سطح شادماني در بارداري با رفتارهاي مقابله اي با درد زايمان
روش: در اين مطالعه همبستگي، 80 زن باردار کم خطر 36 تا 40 هفته که جهت مراقبتهاي بارداري به بيمارستان ام البنين مراجعه مي کردند به روش آسان انتخاب و پرسشنامه هاي اطلاعات دموگرافيک و شادماني آکسفورد تکميل شدند. نمونه ها تا شروع زايمان حقيقي پيگيري شده، سپس توسط کمک پژوهشگر از اتساع 5-3 سانتي متر تا زايمان، پرسشنامه مشاهده اي رفتار مقابله اي با درد زايمان، طي انقباضات رحمي و هر نيم ساعت يکبار تکميل شد. سپس داده ها توسط نرم افزار 16 spss، تجزيه و تحليل و از ضريب همبستگي اسپيرمن و پيرسون و آزمونهاي کراسکال واليس، من ويتني و آناليز واريانس استفاده گرديد.
يافته ها: بر اساس نتايج، فراواني شادماني سطح پايين 11.3%، متوسط 72.5% و شادماني بالا 16.2% بود. همچنين16.3 % رفتارهاي مقابله اي نامطلوب،50 % افراد رفتارهاي قابل قبول و 33.7% رفتارهاي مطلوب نسبت به درد زايمان داشتند. آزمون همبستگي اسپرمن نشان داد سطح شادماني با ميانگين رفتارهاي مقابله اي ارتباط معني دار دارد ( p=0.000و (r=0.444؛ به اين معني که هر چه سطح شادماني در بارداري بيشتر باشد، رفتارهاي مقابله اي با درد زايمان مطلوبتر و نمرات آن بالاتر مي رود.
نتيجه گيري: رفتار زائو در مقابله با درد زايمان، نشان دهنده ويژگيهايي مانند سطح هيجاني وي بوده و بايد در اداره باليني زائو علاوه بر علائم فيزيولوزيک و آزمايشات کلينيکي، دو مقوله فوق نيز گنجانده شود.