پيش بين هاي روان شناختي مديريت زمان: رابطه وظيفه شناسي، سرسختي و ترجيح سازماندهي با مديريت زمان

مقدمه: با توجه به اهميت مديريت زمان در پيشرفت تحصيلي، عملکرد شغلي و کيفيت زندگي، تحقيقات متعددي در خصوص تعيين پيشايندهاي مديريت زمان صورت گرفته است. اين مطالعه با هدف بررسي رابطه بين وظيفه شناسي، سرسختي و ترجيح سازماندهي با مديريت زمان انجام شد.
روش: سيصد دانشجو (152 دختر، 148 پسر) به طور تصادفي خوشه اي از دانشگاه محقق اردبيلي انتخاب شدند و طي يك مطالعه توصيفي- همبستگي به پرسش نامه مديريت زمان بارلينگ، کلوي و چونگ، خرده مقياس وظيفه شناسي پرسش نامه پنج عاملي نئو کاستا و مک کري، خرده مقياس سرسختي مقياس سبک هاي زمان يوسونير و والت - فلورنس، خرده مقياس ترجيح سازماندهي مقياس رفتار مديريت زمان ماکان و همکاران، پاسخ دادند.
نتايج: يافته هاي حاصل از مدل يابي علي (تحليل مسير) نشان داد که مديريت بهتر زمان بطور مستقيم از طريق نمرات بالاتر وظيفه شناسي، سرسختي و ترجيح سازماندهي پيش بيني مي شود ((P_s<0.05. سرسختي و ترجيح سازماندهي نيز از وظيفه شناسي تاثير مي پذيرد ((P_s<0.05 و وظيفه شناسي از طريق سرسختي و ترجيح سازماندهي بطور غير مستقيم در مديريت زمان نفوذ دارد (.(P<0.01
نتيجه گيري: با تغيير و کنترل وظيفه شناسي، سرسختي و ترجيح سازماندهي مي توان مديريت زمان را بهبود بخشيد و زمينه موفقيت افراد را فراهم نمود.