نقش فرزندپروري ادراک شده در رابطه بين سبک هاي دلبستگي و جمع گرايي در دانشجويان

مقدمه: هدف از پژوهش حاضر تعيين رابطه بين شيوه هاي فرزندپروري، سبک هاي دلبستگي و جمع گرايي روانشناختي و فرهنگي در بين دانشجويان مي باشد.
روش: روش پژوهش، توصيفي از نوع همبستگي است. بدين منظور تعداد 250 نفر از دانشجويان دختر و پسر (133 دختر، 117 پسر) با استفاده از روش نمونه گيري در دسترس جهت انجام پژوهش شرکت کردند. ابزار جمع آوري اطلاعات شامل پرسشنامه دلبستگي بزرگسالان هازان و شيور AAQ، مقياس ادراک از شيوه فرزندپروري PSQ و آزمون جمع گرايي جکسون و همکاران است.
نتايج: تحليل داده هاي به دست آمده با استفاده از آزمون آماري مجذور کاي و تحليل واريانس يکراهه نشان داد بيش از 33 درصد از آزمودني ها شيوه فرزندپروري خود را مستبدانه گزارش کردند. همچنين، بين سبک هاي دلبستگي و شيوه هاي فرزندپروري رابطه معني داري وجود دارد به طوري که نزديک به 50 درصد آزمودنيها با شيوه فرزندپروري مقتدرانه، داراي سبک دلبستگي ايمن بودند.
نتيجه گيري: نتايج نشان داد که ميزان جمع گرايي روانشناختي دانشجويان با شيوه فرزندپروري مقتدرانه و سبک دلبستگي ايمن به طور معني داري بالاتر از دانشجويان ديگر ميباشد. در نهايت بين ميزان جمع گرايي روانشناختي دختران و پسران تفاوت معناداري مشاهده نگرديد.