بررسي رابطه عدالت سازماني و کيفيت رابطه سرپرست و زيردست با اعتماد به سرپرست و ابعاد توانمندسازي روانشناختي

مقدمه: اين پژوهش با هدف تبيين روابط ميان عدالت سازماني با دو خرده مقياس عدالت توزيعي، عدالت رويه اي و تبادل رهبر- عضو با در يک شرکت صنعتي در اصفهان طراحي و اجرا گرديد.
روش: نمونه پژوهش 247 نفر از كاركنان شركت ذوب آهن اصفهان بود كه در تابستان 1389 در اين شركت مشغول به كار بودند و با روش نمونه گيري تصادفي طبقه اي انتخاب شدند. داده ها از طريق پرسشنامه گردآوري گرديد. پرسشنامه هاي عدالت سازماني نيهوف وومورمان (1993)، تبادل رهبر- عضو گراين، نوواک و سومرکمپ (1982)، توانمندسازي روانشناختي اسپريتزر (1995) و اعتماد به سرپرست هارتوگ و کوپمن (2003)، در اين پژوهش به كار برده شد. ويژگي هاي روان سنجي ابزارها در حد مطلوب بود. داده ها از طريق همبستگي، رگرسيون ساده و چندگانه مورد بررسي قرار گرفت.
نتايج: نتايج نشان داد عدالت سازماني رويه اي و تبادل رهبر- عضو (به عنوان متغيرهاي پيش بين)، اعتماد به سرپرست و ابعاد توانمندسازي روان شناختي را به خوبي پيش بيني مي كنند. عدالت توزيعي توان پيش بيني متغيرهاي ملاک را نداشت. متغيرهاي پيش بين اعتماد به سرپرست را بهتر تبيين کردند.
نتيجه گيري: با توجه به يافته ها به مسوولان پيشنهاد مي شود که جهت بهبود روابط سرپرست و زيردست و برقراري عدالت در اجراي دستورالعمل ها، برنامه هاي آموزشي تدارک ديده شود تا به موجب آن سطح اعتماد بين فردي در سازمان افزايش يابد.