بررسي اثربخشي آموزش خودکنترلي بر کاهش سهل انگاري نوجوانان دختر پايه دوم متوسطه شهر تهران

مقدمه: هدف پژوهش حاضر بررسي تاثير آموزش خودکنترلي بر کاهش سهل انگاري نوجوانان دختر پايه دوم متوسطه شهر تهران مي باشد.
روش: آمودني ها 32 نفر (16 نفر گروه آزمايش و 16 نفر گروه کنترل) از دانش آموزان دختر سال دوم دبيرستان شهر تهران مي باشند که با روش نمونه گيري تصادفي ساده از ميان کليه دانش آموزان دختر سال دوم دبيرستان اين شهر که در سال تحصيلي 89-88 مشغول به تحصيل بوده اند انتخاب شده اند. طرح پژوهش حاضر از نوع پيش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل است. ابزار مورد استفاده در اين پژوهش آزمون سهل انگاري تاکمن مي باشد. برنامه آموزشي خودکنترلي در طول 10 جلسه هفته اي يک جلسه بر روي گروه آزمايش اجرا گرديد. در حالي که گروه کنترل برنامه عادي زندگي خود را طي مي کردند. فرضيه اين پژوهش با استفاده از آزمون کوواريانس مورد بررسي قرار گرفت.
نتايج: نتايج پژوهش نشان داد که بين ميانگين نمرات سهل انگاري در دو گروه آزمايش و کنترل با 99 درصد اطمينان تفاوت معني داري وجود دارد، بدين معني که آموزش خودکنترلي بر کاهش سهل انگاري در گروه آزمايش به طور معني داري موثر بوده است. اين يافته ها بيانگر آن است که برنامه آموزش خودکنترلي به دانش آموزان گروه آزمايش کمک کرده است تا سهل انگاري خود را کاهش دهند.