اصلاح خاک هاي آلوده به هيدروکربن هاي نفتي به روش ترکيبي زمين پالايي- گياه پالايي

حضور ترکيبات نفتي در خاک مي تواند سبب بروز سميت براي انسان و ساير موجودات زنده و نيز آلودگي آب هاي زيرزميني شود، بنابراين حذف اين ترکيبات از محيط زيست، امري الزامي است. در اين پژوهش ابتدا امکان پالايش دو خاک آلوده به ترکيبات نفتي مناطق اطراف پالايشگاه تهران (لندفيل پالايشگاه و اراضي کشاورزي) به روش زمين پالايي طي يک دوره 4 ماهه بررسي شد. سپس ميزان کاهش غلظت کل هيدروکربن هاي نفتي (TPHs) در خاک هايي که پيش از آن تحت فرآيند زمين پالايي قرار گرفته بودند در ريزوسفر دو گياه آگروپايرون و فسکيو بررسي شد (مطالعه گياه پالايي). نتايج نشان داد که اعمال تيمار زمين پالايي موجب افزايش فعاليت و تنفس ريزجانداران هر دو خاک شد. فعاليت آنزيم اوره آز در تيمار زمين پالايي در خاک کشاورزي به ترتيب در انتهاي ماه هاي اول تا چهارم حدود 21، 45، 26 و 23 درصد بيشتر از تيمار شاهد بود و براي خاک لندفيل نيز تنها در ماه چهارم تفاوت معني داري بين تيمار زمين پالايي و تيمار شاهد ديده نشد. هم چنين حدود 50 و 57 درصد کاهش در غلظت TPHs در انتهاي دوره پژوهش به ترتيب در دو خاک لندفيل و کشاورزي در تيمار زمين پالايي نسبت به تيمار شاهد حاصل شد. در مطالعه گياه پالايي، حضور آلاينده هاي نفتي در هر دو تيمار زمين پالايي و شاهد موجب کاهش رشد و عملکرد ماده خشک گياهان مورد مطالعه شد. تنفس ميکروبي در ريزوسفر آگروپايرون و فسکيو در خاک لندفيل در هر دو تيمار زمين پالايي و شاهد بيشتر از خاک آلوده بدون گياه بود. هم چنين فعاليت آنزيم اوره آز در ريزوسفر فسکيو و آگروپايرون، بيشتر از خاک آلوده بدون گياه بود. در تيمار زمين پالايي در خاک لندفيل و در حضور فسکيو و آگروپايرون به ترتيب بيش از حدود 20 و 40 درصد از غلظت کل هيدروکربن هاي نفتي نسبت به خاک بدون گياه کاسته شد و در خاک کشاورزي نيز آگروپايرون نسبت به فسکيو نقش موثرتري بر کاهش غلظت TPHs در اين تيمار داشت.