اپيدميولوژي مسموميتهاي نوزادان در مراجعين به بيمارستان لقمان حكيم، 80-1375

سابقه و هدف: با توجه به حساسيت دوران نوزادي و فيزيولوژي خاص اين دوران و عدم وجود بررسيهاي كافي در زمينه مسموميتهاي نوزادان و به منظور تعيين اتيولوژي مسموميت هاي نوزادان اين تحقيق در مراجعين به بيمارستان لقمان حكيم طي سالهاي 1380-1375 انجام گرفت.
مواد و روشها: تحقيق با مطالعه دادههاي موجود در پرونده هاي نوزاداني كه طي سالهاي فوق با تشخيص نهايي مسموميت در بخش اطفال بيمارستان لقمان حكيم بستري بودند، صورت گرفت، جنس، سن، نحوه و عامل مسموميت، علايم باليني، مدت بستري، نوع و نتيجه درمان از پروندهها استراج و با آمار توصيفي ارايه گرديد.
يافته ها: طي مدت بستري 50 نوزاد واجد شرايط وجود داشت. 68% بيماران پسر و 32% دختر بودند. 70% موارد بيشتر از 14 روز سن داشتند. شايع ترين عامل مسموميت در 78% موارد ترياك و در 22% بقيه داروها و سموم ديگر بودند. شايع ترين علت مصرف ترياك بي قراري و احتمال اسهال بود. علايم باليني شايع عبارت بودند از: خوب شير نخوردن 86%، سيانوز 66%، مردمك ميوتيك 64% و ديسترس تنفسي 58%. ميانگين مدت بستري 9/1±6/3 روز بود و 48 مورد ترخيص با حال عمومي خوب و 2 مورد مرگ يكي به علت مسموميت با بخار جيوه و ديگري با ترياك گزارش شد.
نتيجه گيري و توصيه ها: آموزش و افزايش آگاهي مادران در مورد عدم مصرف تركيبات سمي خطرناك خصوصا ترياك و عدم تجويز خودسرانه دارو به نوزاد و توجه بيشتر پزشكان به اين مقوله توصيه مي گردد.