مقايسه کيفوز توراسيک و ضخامت عضله ديافراگم ميان زنان مبتلا به بيماري مزمن انسدادي ريه و زنان سالم

مقدمه و هدف: بيماري مزمن انسدادي ريوي (COPD) سبب تنفس سطحي، کاهش اکسيژن رساني، ضعف عضلاني و کاهش فعاليت فيزيکي مي شود که از علائم شايع آن، تنگي نفس و سرفه هاي مزمن همراه با خلط است. به رغم شيوع بالاي اين بيماري و نقش موثر فيزيوتراپي، عدم شناخت کافي و خلاء تحقيقاتي در اين زمينه محسوس است. هدف اين مقاله، مقايسه کيفوز توراسيک و ضخامت عضله ديافراگم بين زنان COPD و سالم است.
مواد و روش ‌ها: 20 بيمار زن COPD (رده دوم و سوم) بستري در بيمارستان با 20 زن سالم، از نظر ضخامت ديافراگم (توسط دستگاه سونوگرافي) و زاويه کيفوز (توسط خط کش انعطاف پذير) مقايسه شدند.
يافته ‌ها: نتايج نشان داد که قوس زاويه کيفوز در افراد بيمار کمتر از افراد سالم است (p<0.05). در خصوص ضخامت عضله ديافراگم، تفاوتي معنادار ميان افراد سالم و بيمار مشاهده نشد، ليکن تغيير ضخامت ديافراگم، در افراد سالم حدود دو برابر افراد بيمار بوده است (p<0.05).
نتيجه ‌گيري: حالت بشکه اي قفسه سينه بيماران COPD، کمتر بودن زاويه کيفوز در اين بيماران نسبت به افراد سالم را توجيه مي کند؛ همچنين افزايش درصد تغييرهاي ضخامت ديافراگم در افراد سالم نسبت به بيماران نشان دهنده عملکرد بهتر ديافراگم در افراد سالم است که سبب آن شايد با کوتاه بودن عمق تنفس و فواصل تنفس ها در افراد بيمار توجيه پذيري باشد. نتايج اين تحقيق را مي توان در تنظيم پروتوکل درمان هاي دستي و ورزش هاي درماني در بيماران COPD مدنظر قرار داد.