اسپاستيسيته از شايعترين ويژگيهاي ناتوان كننده اختلالات حركتي همراه سندروم نورون محركه فوقاني و از مشكلات كلينيسين ها در درمان بيماريهاي نورولوژيك است. اندازه گيري عيني اسپاستيسيته براي توصيف وسعت اختلالات حركتي همراه ضروري است، ولي تاكنون چنين روشي ارائه نشدهاست. در اين بررسي، روشي جديد براي اندازه گيري عيني شدت اسپاستيسيته ارائه شده كه مبتني بر افت سرعت ناشي از بروز مقاومت در برابر حركت غيرفعال است. زيرا اسپاستيسيته وابسته به سرعت است. دراين تحقيق كه هدف آن ارائه يك روش اندازه گيري بيومكانيكي، غيرتهاجمي، آسان و قابل استفاده در كلينيك به همراه ارائه مقياسي تازه بوده 32 فرد سالم (31 مرد و 1 زن) و 10 بيمار همي پلژي (7 مرد و 3 زن) كه محدوديت حركتي در مفصل آرنج نداشتند مورد بررسي قرار گرفتند. همچنين دستگاهي براي اندازه گيري اسپاستيسيته در آرنج ساخته شد كه حركت باز كردن غيرفعال آرنج را از وضعيت خم شده انجام داده، تغييرات سرعت ناشي از مقاومت در برابر حركت غيرفعال را اندازه گيري كرد. همبستگي پيرسون باي سرعت به عنوان متغير وابسته 0.949 (P<0.001) و براي تست - تست مجدد، 0.918 (P<0.001) بود.
تعامل "رفلكس تونيك گردني غيرقرينه" با "واكنش همراه" با اندازه گيري مكرر معنادار بود (F=33.797, df=(2,1390), P<0.05) براساس نتايج ، يك مقياس 7 درجه اي از صفر تا 6 بدست آمد كه ميزان توافق با مقياس اصلاح شده اشورث 60 درصد بود. روش ارائه شده معتبر و قابل اعتماد بود.