بررسي آزمايشگاهي دقت و اعتبار تكنيك توموگرافي خطي در تصوير برداري از فك پايين انسان

توموگرافي خطي از روشهاي تصويربرداري به منظور بررسي فك، قبل از قرار دادن ايمپلنت هاي دنداني است. هدف از اين تحقيق بررسي دقت و اعتبار اين روش تصويربرداري در فك پايين انسان است. هشت فك پايين انسان كه داراي نقاط بي دنداني در قسمت خلفي بودند، انتخاب گرديدند، سپس در خط مياني، برش عمودي داده شدند و از ميان آنها هشت نيم فك انتخاب شدند. در هر نيم فك دو نقطه يكي در ناحيه مولاردوم و ديگري در ناحيه بر مولار دوم انتخاب شد و از اين محلها تصويربرداري به روش نوموگرافي خطي به عمل آمد. آنگاه محلهاي تصويربرداري شده توسط اره بريده و اندازه گيري هايي انجام شد كه شامل اندازه گيري در بعد افقي در سه محل با فواصل پنج ميلي متر از سطح و از يكديگر و سنجش فاصله بين سطح و مرز بالاي كانال مانديبولار در بعد عمودي بود. ترسيمهايي توسط چهار راديولوژيست دهان و فك در دو نوبت از روي تصاوير به دست آمده انجام شد. با مقايسه اين اندازه ها با اندازه هاي واقعي به دست آمده از برشهاي فكي به اين نتيجه رسيديم كه در نشان دادن فاصله بين سطح استخوان و كانال مانديبولار تفاوت معناداري بين اين روش و مشاهده واقعي وجود ندارد (P > 0.05) ولي دقت آن در اندازه گيري افقي پايين است و از شش محل افقي اندازه گيري شده در پنج محل تفاوت معنا داري بين اين روش و مشاهده واقعي وجود داشت و فقط در فاصله پنج ميلي متري از سطح در ناحيه پري مولارها اين تفاوت معنا دار نبود. بين اندازه هاي حاصل از مشاهدات راديولوژيستهاي مختلف و همچنين مشاهدات يك راديولوژيست در دو نوبت مختلف، اختلاف معنا داري وجود نداشت (P > 0.05) كه اين امر، نشاندهنده اعتبار بالاي اين روش تصويربرداري است.