ساختار و مراحل ترميم پوست

در جامعه بشري تغييرات بدفرم و ناهنجاري هاي پوستي ناشي از سوختگي و جراحات حاصل از جراحي و حوادث و امثال آن ها در فرد بازتاب هاي رواني و رفتاري ناخوشايندي ايجاد مي كنند. ماتريكس خارج سلولي (extra cellular matrix [ECM]) بزرگ ترين جزء تشكيل دهنده پوست طبيعي است كه ژل مانند است و به وسيله سلول هاي پوست توليد مي شود. ساخته شدن ECM يك عامل كليدي براي پرشدن ضايعات پوستي از قبيل سوختگي، سالك، آبله مرغان و محل جراحات و جوش است. اجزا ماتريكس خارج سلولي عبارت اند از: پلي ساكاريد هاي مختلف، آب و پروتئين هاي كلاژني. قدرت انبساط و استحكام پوست طبيعي با در نظر گرفتن وزن آن نزديك به قدرت آهن است در حالي كه داراي الاستيسيتي و قابليت تراكم پذيري بالايي مي باشد. اين ويژگي ها به دليل اثر توام دو دسته اصلي از مولكول هاي تشكيل دهنده ECM مي باشد كه به وسيله فيبروبلاست و سلول هاي اپي درم ترشح مي شوند: 1) پروتئين هاي ساختاري فيبري شكل مانند: كلاژن ها، الاستين، فيبرونكتين و لامينين كه به ECM استحكام و حالت ارتجاعي مي بخشند. 2) پروتئوگليكان ها مثل درماتان سولفات و هيالورونيك اسيد، كه معمولا از چندين رشته گليكوزآمينوگليكان كه از يك هسته پروتئيني منشعب مي شوند. پروتئوگليكان ها مولكول هاي بزرگ و جاذب آب هستند كه حالت ضربه گيري ECM را براي حفظ سلول ها ايجاد مي كنند. در كل اطلاع از ساختار و مراحل ترميم پوست ما را در طراحي آزمايشات و انجام تحقيقاتي دقيق تر در اين راستا كمك مي كند.