مقدمه: مشكلات پا يكي از شايع ترين و جدي ترين عوارض ديابت است. نوروپاتي محيطي، درگيري عروق و اختلالات ايمني در ايجاد اين عارضه دخيل هستند. تلاش هاي فراواني براي پيشگيري و درمان زخم پاي ديابتي صورت گرفته است و هدف اين مطالعه نيز بررسي تاثير فاكتور رشد اپيدرمال در تسريع بهبود زخم پاي ديابتي بوده است.
مواد و روشها: در اين مطالعه كه به صورت كارآزمايي كنترل شده يك سوكور انجام گرفت، 30 بيمار ديابتي دچار زخم پا (14 زن و 16 مرد با گستره سني 27 تا 77 سال) فاكتور رشد اپيدرمال (EGF) و 10 بيمار با شرايط مشابه (3 زن و 7 مرد با گستره سني 32 تا 75 سال) دارونما دريافت كردند. در هر دو گروه، دبريدمان، شستشو با نرمال سالين، درمان سيستميك آنتي بيوتيكي و بانداژ روزانه انجام گرفت. مدت درمان و پيگيري 4 هفته بود. ميزان بسته شدن زخم براساس فرمول: ´100] اندازه اوليه / (اندازه اوليه - اندازه پس از 4 هفته)] محاسبه گرديد.
يافته ها: پس از 4 هفته، ميانگين ميزان بسته شدن زخم در گروه EGF به ميزان معني داري بيشتر از گروه دارونما بود (71.2% در مقابل (P=0.03;%48.9. بسته شدن كامل زخم در 7 نفر از بيماران گروه EGF و يك نفر از گروه دارونما ديده شد. استفاده از EGF به ميزان معني داري موثرتر از دارونما در بهبود زخم پاي ديابتي بود RR=3.4) با حدود اطمينان 1.84 ,%95 تا (13.61.
نتيجه گيري: اين مطالعه نشان داد كه EGF به ميزان معني داري سبب تسريع در بهبود زخم پاي ديابتي مي شود.