كارآيي تعيين مقدار بيلي روبين بندناف در تشخيص زردي غيرطبيعي

سابقه و هدف: يكي از مشكلات شايع دوره نوزادي و شايع‌ترين علت بستري نوزادان در هفته اول زندگي، زردي است كه در 60% نوزادان ترم و 80% نوزادان نارس ديده مي‌شود. در حال حاضر با توجه به ترخيص زودرس مادر و نوزاد بيمارستان، امكان تشخيص سريع زردي نوزاد كمتر شده و در نتيجه پژوهشگران به دنبال روش‌هايي هستند كه بتواند نوزادان در معرض خطر را از قبل شناسايي نمايند. يكي از اين روشها، تعيين ميزان بيلي‌روبين بندناف است. اين تحقيق به منظور تعيين كارايي مقدار بيلي‌روبين بندناف در تشخيص زردي پاتولوژيك (بيلي روبين سرمي روز سوم برابر يا بيش از 14 ميلي‌گرم در دسي‌ليتر) انجام شد.
مواد و روش‌ها: اين مطالعه به روش تشخيصي Diagnostic test پس از كسب موافقت والدين، بر روي 637 نوزاد ترم كه با وزن بالاي 2500 گرم، بدون علايم؛ اكيموز، سفالوهماتوم، سپتي‌سمي، پارگي طولاني مدت كيسه آب و با آپگار دقيقه اول و پنجم بالاي 7 به طريقه واژينال يا سزارين متولد شدند، صورت گرفت. نمونه‌هاي خون بندناف براي تعيين گروه خوني (ABO) و G6PD و نمونه خون روز سوم جهت اندازه‌گيري بيلي‌روبين انجام شد.
يافته‌ها: در مجموع 637 نوزاد مورد بررسي قرار گرفتند. ميانگين ميزان بيلي‌روبين بندناف 0.69±1.69 ميلي‌گرم در دسي‌ليتر بود. 12% نوزادان در روز سوم تولد زردي پاتولوژيك داشتند. ارتباط بين مصرف اكسي‌توسين با زردي پاتولوژيك، معني‌دار بود (P<0.05). بيلي‌روبين بندناف كمتر و مساوي 3 ميلي‌گرم در دسي‌ليتر قادر بود، 92.4% نوزاداني را كه نيازمند درمان نبودند را شناسايي نمايد.
نتيجه‌گيري و توصيه‌ها: با توجه به يافته‌ها فوق به نظر مي‌رسد كه بيلي‌روبين بندناف قادر به شناسايي نوزاداني كه در خطر زردي پاتولوژيك هستند، نمي‌شود. ولي بيلي‌روبين كمتر و مساوي 3 ميلي‌گرم در دسي‌ليتر 92.4 نوزاداني را كه دچار زردي پاتولوژيك نمي‌شوند، را شناسايي مي‌نمايد.بنابرين توصيه مي‌شود مطالعات گسترده‌تر در زمينه روشهاي ديگر شناسايي سريع زردي نوزادان انجام شود.