همبودي اختلال هاي روانپزشكي در مراجعه كنندگان يك درمانگاه روانپزشكي

هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسي همبودي اختلال هاي روانپزشکي در بيماران سرپايي يک مرکز تخصصي روانپزشکي انجام گرديده است.
روش: روش پژوهش توصيفي- پس نگر بوده است. از ميان 4000 مراجعه کننده به درمانگاه و کلينيک ويژه انستيتو روانپزشکي تهران طي سال هاي 79-1375 تعداد 648 بيمار سرپايي که تشخيص روانپزشکي بر پايه ي معيارهاي تشخيصي DSM-IV داشتند به طور تصادفي براي پژوهش انتخاب و به کمک يک پرسش نامه ويژگي هاي جمعيت شناختي بررسي شدند. تجزيه و تحليل داده ها با بهره گيري از روش هاي آمار توصيفي سيستماتيک انجام شده است.
يافته ها: نتايج نشان دادند که 35.6% از بيماران تشخيص هم زمان اختلال هاي روانپزشکي داشتند. تشخيص هاي هم زمان اختلال هاي محور I بر حسب طبقات تشخيصي شامل اختلال هاي خلقي + اختلال هاي اضطرابي (34.6%) و اختلال هاي خلقي + اختلال هاي وابسته به مواد (6.9%)، و بر حسب اختلال هاي درون هر يک از طبقه هاي تشخيصي شامل اختلال افسردگي اساسي + اختلال وسواسي - اجباري (16.0%)، اختلال افسردگي اساسي + اختلال افسرده خويي (7.8%)، اختلال افسرده خويي + اختلال وسواسي - اجباري (5.6%) و اختلال وسواسي - اجباري + هراس اجتماعي (3.9%) بودند. تشخيص هاي هم زمان اختلال هاي شخصيت محور II در پژوهش حاضر بر حسب گروه هاي A، B و C شامل گروه (%0.4) C+A، و به طور خاص بر حسب اختلال هاي درون هر يک از گروه هاي A،B  و C شامل اختلال شخصيت نمايشي+ اختلال شخصيت مرزي (0.9%) و اختلال شخصيت پارانوييد + اختلال شخصيت وسواسي- اجباري (0.4%) بودند. تشخيص هاي هم زمان اختلال هاي محور I و II شامل اختلال هاي خلقي + اختلال هاي شخصيت به طور کل و در گروه B به طور خاص به ترتيب (14.7% و 7.8%)، اختلال هاي اضطرابي + اختلال هاي شخصيت به طور کل و در گروه C به طور خاص به ترتيب (12.6% و 8.7%)، اختلال افسردگي اساسي + اختلال هاي شخصيت گروه (%4.3) B، و اختلال وسواسي - اجباري + اختلال هاي شخصيت گروه(%3.9) C  بودند.
نتيجه: ميزان همبودي در اين بررسي کمتر از ساير بررسي ها است.