وضعيت سلامت روان دوران بارداري و عوامل موثر بر آن در زنان مراجعه كننده به مراكز بهداشتي درماني شهر كرد، سال 81-1380

دوره حاملگي و پس از آن، با تغييرات روان‌شناسي و فيزيولوژيك بسيار مهمي همراه است كه گاهي با تغييرات پاتولوژيك نيز همراه مي‌گردد؛ بنابراين لازم است تيم پزشكي قادر باشند مراجعه كنندگان و خانواده آنها راكه مستعد ابتلا به اختلالات رواني در طي دوره حاملگي و پس از زايمان هستند شناسايي و در مورد مراقبت‌ها و حمايت‌هاي اين دوره آنها را راهنمايي كنند. لذا پژوهش حاضر با هدف بررسي وضعيت سلامت روانن دوران بارداري و عوامل موثر بر آن به صورت يك مطالعه توصيفي - تحليلي از نوع مقطعي بر روي 267 مادر باردار مراجعه كننده براي انجام مراقبت‌هاي دوران بارداري به مراكز بهداشتي درماني شهركرد انجام شد. ابزار پژوهشي پرسشنامه GHQ-28 و پرسشنامه مربوط به عوامل مستعدكننده بود. براي تعيين سلامت روان، مادران باردار در سه ماهه اول، دوم و سوم حاملگي با پرسشنامه GHQ-28 بررسي شدند و براي تعيين عوامل مستعدكننده از پرسشنامه مربوط به اين عوامل در سه ماهه سوم استفاده گرديد. براساس نتايج حاصل ميزان شيوع اختلالات رواني در سه ماهه اول 7/29%، سه ماهه دوم6/28% و سه ماهه سوم 39.6% مي‌باشد و بين اختلالات رواني دوران حاملگي با عوامل فردي، رواني و اجتماعي - اقتصادي رابطه معني‌داري وجود دارد (P<0.05)؛ لذا با توجه به شيوع بالاي اختلالات رواني دوران بارداري و تاثير عوامل مختلف بر آنها، اهميت تأكيد بر مراقبت‌هاي رواني دوران بارداري به موازات مراقبت‌هاي جسمي مشخص گرديده و براساس نتايج اين پژوهش بايد مادران مستعد را شناسايي و با مراقبت‌هاي روحي و رواني در طي دوران قبل و بعد از زايمان از بروز اين اختلالات پيشگيري كرد.